Kościół  św. Rocha  to neorenesansowa  budowla  z  roku 1908  z  wysoką wieżą zwieńczoną hełmem z dwoma dzwonami  z 1681. Nazwiska  budowniczych kościoła nie są znane. Wnętrze Kościoła to między innymi  neobarokowe sztukaterie nawach bocznych są sklepienia krzyżowe, natomiast na skrzyżowaniu naw znajduje się kopuła.  W zachodniej części Kościoła znajduje się kwadratowa kruchta, a wyżej czterokondygnacyjna barokowa wieża. Okna Kościoła ozdobione zostały witrażami ze scenami Narodzenia Pana Jezusa i  Ukrzyżowania Chrystusa. W prezbiterium w oknach po bokach ołtarza głównego znajduje się witraż Serca Matki Boskiej i Serca Pana Jezusa, natomiast części przed prezbiterium  na ścianie po prawej stronie znajduje się  obraz  Św. Rocha z poł. XIX wieku zachowany z poprzedniego drewnianego Kościoła z 1404 roku, który spłonął 30 marca 1906 roku.  Na zewnątrz Kościoła znajduje się osiemnaście tablic epitafijnych oraz krypta grobowa Dobrogoyskich oraz cztery tablice upamiętniające księży proboszczów. Na zewnętrz Kościoła znajdują się dwie barkowe kapliczki z 1849 roku z figurami św. Jana Nepomucena i Serca Jezusowego, krzyż misyjny z roku 2014, ufundowany przez parafian, figura Św. Rocha oraz grota przedstawiająca scenę objawienia Św. Bernadecie  Najświętszej Marii Panny. Kompleks kościelny obejmuje również zabytkową plebanię z 1875 r., organistówkę z 1877 r., dom katolicki z 1903 r. oraz kaplicę grobową Krzyżtopolskich z 1901 roku.